مراقبت از طیور نژاد ارمنی

سعی کنید طیور نژاد ارمنی را همیشه گرم نگه دارید. کاکل و تاج های این گونه به راحتی دچار سرمازدگی می شوند. برای آنان قفسی خشک در نظر بگیرید. این گونه نسبت به سرما، باد و باران بسیار حساس است. بسیاری از صاحبان این گونه اذعان می کنند که نژاد ارمنی از لحاظ

تولید تخم

ضعیف است در حالیکه برخی تعداد ثابت یک تخم در روز را برای این نژاد گزارش می کنند. منابع غذایی مناسب و کافی در اختیار این گونه قرار داه و با پروتئین و کلسیم اضافی جیره غذایی آنان را تکمیل کنید

استفاده از منابع نور مصنوعی به هنگام نزدیک شدن به فصول سرد سال و کوتاه تر شدن روزها نیز در رشد و توسعه هرچه بهتر نژاد ارمنی کمک شایانی خواهد نمود. بستر قفس را با تراشه های چوب پر کنید تا از آسیب رسیدن به پرهای زینتی و نیز آلوده شدن شان به گرد و غبار جلوگیری به عمل آید

تاریخچه نژاد ارمنی

این گونه از شهر نورمندی فرانسه نشأت می گیرد. نام این گونه به زبان فرانسوی کروکوئرس به معنی "قلب شکسته" است که از نام شهری با همین اسم گرفته شده است. بسیاری از مورخان کروکوئر، این نژاد را جزء قدیمی ترین و اصیل ترین نژادها متعلق به قرن 17 ام میلادی می دانند. با گذشت زمان گونه هایی که از لحاظ تولید گوشت با صرفه تر بودند جای این نژاد را به عنوان نوعی طیور گوشتی گرفته و آن را به طرف انقراض سوق دادند

در سال های آخر 1800 الی 1809 میلادی، صاحبان این گونه، نژاد آن را با نژادی به نام دورکینگ ادغام نمودند تا نژاد ارمنی بزرگتری به دست آورند. به همین دلیل این نژاد امروزه سایز بزرگتری در مقایسه با گونه قرن پیشین دارد. رنگ پاها، نرخ پایین سرعت رشد و حساسیت بسیار زیاد طیور نژاد ارمنی به سرما باعث شده که آنها دیگر در رده ی تولیدکنندگان اصلی گوشت در میان طیور قرار نگیرند. این نژاد در سال 1874 توسط مؤسسه طیور آمریکا به عنوان یک گونه مجزا از طیور به رسمیت شناخته شد

ظاهر نژاد ارمنی

وزن یک خروس استاندارد نژاد ارمنی  3.6 کیلوگرم و مرغ آن 3.1 کیلوگرم بوده و بنتام های این نژاد دارای وزن حدود 0.91 کیلوگرم می باشند. تاج کاملا سیاه این گونه با ریشی که کاملا با آن متناسب است جلوه با شکوهی به آن بخشیده است. ارمنی ها دارای کاکل های قرمز "وی" شکلی هستند که در نرها شبیه شاخ می باشد. در مرغ ها این کاکل نسبت به

خروس

ها کوچکتر بوده و توسط تاجشان پوشیده و پنهان شده است. نوک سیاه رنگ این نژاد با سایه هایی از رنگ کاکل در قسمت نوک تیز آن ظاهری باشکوه و در عین حال تهدید آمیز به آنان بخشیده است

آنها دارای پاهایی به رنگ آبی مایل به طوسی هستند که با رنگ پرهای زینتی شان به خوبی تناسب دارد. طیور نژاد ارمنی از خیلی جهات شبیه طیور نژاد

کاکلی فرانسوی

هستند با این تفاوت که دارای 4 انگشت به جای 5 انگشت این نژاد هستند

مؤسسه حفاظت از

گونه های طیور

آمریکا طیور نژاد ارمنی را در لیست نژادهای در معرض خطر انقراض قرار داده است. امروزه کمتر از 500 گونه مولد از این نژاد در ایالات متحده وجود دارد. در حالیکه این گونه در گذشته بعنوان نژادی دو منظوره پرورش داده می شد، امروزه بیشتر بعنوان پرنده ای زینتی پرورش و نگهداری می شود. هرچند ماده های نژاد ارمنی سالانه 120 تخم با سایز متوسط گذاشته و در طی مدت زمان معقولی به اندازه کافی رشد می کنند تا بتوان از گوشت آن استفاده نمود

این نژاد دارای گوشت فوق العاده سفیدرنگ با اسکلت بندی دارای استخوان های ریز است به طوری که درصد بیشتری از لاشه آن را گوشت تشکیل می دهد اما عواملی وجود دارند که دیگر این پرنده بعنوان گونه ای گوشتی پرورش داده نمی شود

رفتار مرغ و خروس نژاد ارمنی

با اینکه نژاد ارمنی گونه ای فعال و پرجنب وجوش است ولی محدودیت را به خوبی تحمل می کند. این گونه کمتر تمایل به نشستن بر روی

تخم های

خود نشان می دهد. برخی از صاحبان گونه ارمنی اذعان می کنند که این پرندگان روی وحشیگری نیز دارند! اما از آنجائیکه در حالت کلی پرندگانی آرام و با رفتاری قابل پیش بینی می باشند که تمایلی به جنگ و جدل ندارند، جهت نگهداری در محیط خانگی مانند حیاط و باغچه بسیار ایده آل می باشند

مرغ و خروس نژاد ارمنی