جهت حرکت و راه رفتن افراد در سالن باید به سوی لانه های تخمگذاری باشد تا بدین وسیله پرندگان بسمت

لانه

ها هدایت شوند. پرورش دهندگانی که سالن را زودتر جهت تولید آماده می کنند مشکلات تخم مرغ بستری کمتری دارند ( لانه گذاری را زودتر انجام داده اند). بسیار مهم است که قبل از تخمگذاری ، طیور لانه ها را شناسایی کنند

تراکم گله

تراکم بیش از 6 مرغ در هر متر مربع زمینه ساز تخمگذاری روی بستر خواهد بود

فضای مناسب برای تخمگذاری (90 ال 100 سانتی متر) برای هر مرغ در لانه های تخمگذاری مشترک و یا یک لانه انفرادی برای حداکثر 5/4 – 4 مرغ می باشد

مدیریت بستر

عمق مناسب بستر در شروع تولید ( حداقل عمق بستر 8-5 سانتیمتر ) از علاقه

مرغ

ها به گذاردن تخم روی بستر می کاهد. هر وقت که پوشال بستر اضافه شده ، به نظر می رسد که میزان تخم مرغ های بستری نیز اضافه شده است

دانخوری و آبخوری

از ارتفاع مناسب دانخوری و آبخوری مطمئن باشید. در غیر این صورت ممکن است بعنوان یک سد فیزیکی عمل کرده و دسترسی به لانه ها را محدود کند و در پی آن تعداد تخم مرغ های بستری افزایش یابد

در صورت قرار گرفتن یک خط دانخوری روی نرده (اسکلت) ، حداقل 60 سانتیمتر فاصله بین دانخوری و لانه های تخمگذاری ایجاد کنید و حتما دانخوری ها را پس از اتمام دان بالا بکشید به طوریکه پرنده بتواند به راحتی از زیرآن بگذرد و در نتیجه محلی برای لانه گزینی ایجاد نشود

دانخوری های خروس ها باید دور از لانه ها باشند به طوریکه خروس ها نتوانند یک سد فیزیکی را برای ورود مرغ ها به لانه ها ایجاد کنند این دانخوری ها باید در طول روز بالا باشند تا مرغ ها در زیر آنها لانه گزینی نکنند

نزدیک کردن زمان تغذیه به زمان روشنایی می تواند در حل مشکل تخم مرغ بستری کمک کند

حداقل فاصله بین لانه تخمگذاری تا آبخوری های نیپل باید 45 سانتیمتر باشد ، این فاصله در مورد آبخوری های آویز نیز باید رعایت شود

میزان آبی که از آبخوری نیپل خارج می شود نباید کمتر از 80 میلی لیتر در دقیقه باشد افزایش زمان نوشیدن آب می تواند از دسترسی مرغ ها به لانه ها جلوگیری کند

تا آنجا که ممکن است توزیع وسایل در سالن منطقی باشد. دانخوری های خروس ها باید به دیوار نزدیک باشد سپس دانخوری مرغ ها وسپس آبخوری ها و بعد لانه ها. هرگز دانخوری خروس ها را نزدیک لانه قرار ندهید

تخمگذاری در روی بستر و یا نرده (اسلت) می تواند مشکلات اساسی برای واحد تولید کننده ایجاد نماید. اکثر تخم مرغ های بستری از نظر بهداشتی برای جوجه کشی مناسب نمی باشند زیرا اینگونه تخم مرغ ها آلوده اند و تخم مرغ های آلوده اکثرا درستر منفجر می شوند. تخم مرغ های آلوده حتی اگر به مقدار کم درستر قرار داده شوند ، پس از انفجار توانایی آلوده کردن تمام تخم مرغ های موجود درستر و یا حداقل ، تخم مرغ های اطراف خود را دارند

بنابراین تخم مرغ های بستری نه تنها برای واحد تولید کننده این گونه تخم مرغ ها سودآوری ندارند بلکه برای سایر واحدهایی که

تخم مرغ های نطفه دار

خود را در کنار آنها ست می کنند نیز زیان آور است

مرغ به طور طبیعی نیاز به محلی راحت و امن جهت تخمگذاری دارد. بدیهی است در سیستم پرورش صنعتی ، گرچه وظیفه مرغ فقط تخمگذاری است ولی شرایط لازم جهت تخمگذاری همانند

تخمگذاری

در شرایط طبیعی است یعنی مرغ نیاز به محوطه راحت و امن و مناسب دارد. به عبارت دیگر لانه های تخمگذاری که محل تخمگذاری مرغ در سیستم پرورشی صنعتی است باید تمیز ، نیمه تاریک ، دارای ابعاد مناسب ، خشک ، دور از سروصدا و دارای دمای متعال و بدون کوران باشد

در گله های تجاری این شرایط به طور کامل مهیا نمی شود ، بنابراین مرغ ناحیه مناسب را تشخیص می دهد و در آن لانه گزینی می کند. مرغ ها تابع طبیعت خود هستند و یک لانه و یا یک محل مشخص را برای تخمگذاری انتخاب می کنند و همیشه در آن لانه تخم می گذارند. به همین دلیل است که گاهی اوقات دیده می شود که چند مرغ در یک لانه تخم می گذارند در حالی که لانه کناری آن خالی است

جهت پیشگیری از تخمگذاری روی بستر نکات زیر بایستی رعایت گردد

در دوره رشد می توان پرندگان را به پریدن و فروآمدن در جای امن تشویق کرد بدین منظور می توان سکوها یا جایگاه هایی را در قسمت های مختلف سالن قرارداد ( سکوی پرش ). به ازای هر 1000 – 500 قطعه پرنده یک سکو بایستی منظور گردد. تعبیه سکوها هر چه زودتر ( 3-2 هفتگی ) باید صورت گیرد. همچنین بهره گیری از سکوها از سن 2 هفتگی جهت خروس ها مفید می باشد. در سالن هایی با سیستم نرده ، موادی که در ساخت سکوهای پرش مورد استفاده قرار می گیرد ترجیحا باید از جنس نرده ( اسلت ) باشد

استفاده از نور کمتر از 5 لوکس در دوران پرورش ممکن است باعث تنبلی

طیور

گشته و طیور ممکن است این خصوصیت را در طول زندگی خود حفظ نمایند که نهایتا منجر به عدم رغبت طیور به تخمگذاری در لانه های تخمگذاری می گردد

از راه رفتن سریع و باشتاب در سالن خودداری کنید. راه رفتن سریع در سالن باعث ترسیدن مرغ ها  و وحشت آنها از رفتن به لانه ها می گردد. به کارگران آموزش دهید در سالن همیشه آهسته را بروند

پیشگیری از تخمگذاری روی بستر

پوشال داخل لانه ها باید تمیز باشد. پوشال خراب و کلوخه شده منجر به ایجاد شرایط نامناسبی برای مرغ شده و باعث می شود که مرغ رغبت کمتری به تخمگذاری در لانه را نشان دهد

محیط کثیف در ورودی لانه ها ممکن است مرغ را از رفتن به لانه منصرف کند

در سالن هایی که دارای سیستم اتوماتیک جمع آوری تخم مرغ هستند

مسیر عبور تخم مرغ  و تسمه نقاله بایستی تمیز و عاری از بوهای نامطبوع باشد. پوشش نوار نقاله باید همیشه حرکت آن را پنهان نگه دارد

در شروع کار ، سرعت تسه نقاله باید کم باشد. از انجام کارهایی که باعث فرار طیور از لانه های تخمگذاری می گردد خودداری کنید

یک بار استارت تسمه نقاله در روز اول کافی است و به تدریج آن را افزایش دهید. این امر باعث مانوس شدن تدریجی پرندگان با صدا و لرزش تسمه نقاله می شود

تسمه نقاله کثیف و آلودگی پوشال لانه های تخمگذاری با مدفوع ، باعث عدم رغبت طیور به رفتن به داخل لانه ها می گردد

مدیریت خروس ها

افزایش نسبت خروس ها باعث عدم رغبت و تمایل مرغ ها برای رفتن به لانه های تخمگذاری می گردد. نسبت مناسب تعداد خروس به مرغ و همچنین اختلاف وزن خروس با مرغ باید دقیقا رعایت شود

نسبت درصد خروس به مرغ باید با توصیه های کاب هماهنگ باشد

افزایش بیش از حد خروس باعث ایجاد استرس در مرغ ها شده و شانس تولید تخم مرغ بستری را افزایش می دهد

تهویه

یکی از فاکتورهای مهم که بایستی مدنظر قرار گیرد تهویه مناسب می باشد. در صورتکیه شرایط محیطی مناسب وجود نداشته باشد مرغ ها در خارج از لانه ها ، تخمگذاری می کنند

با فشار منفی زیاد ، لانه ها خیلی سرد می شود و در نتیجه مرغ ها تمایلی برای رفتن به داخل لانه های تخمگذاری ندارند این مسئله در زمانیکه هواکش ها مستقیما رو به لانه ها هستند اتفاق می افتد

با فشار منفی کم ، لانه ها در تابستان خیلی گرم می شوند و در نتیجه مرغ ها تمایلی برای رفتن به لانه های تخمگذاری ندارند

شدت نور و توزیع آن

نور باید بصورت یکنواخت و به میزان 60-40 لوکس در سطح پرنده توزیع گردد. نور نباید مستقیما به داخل لانه های تخمگذاری بتابد. عدم توزیع یکنواخت نور باعث ایجاد نقاط تاریک در سالن می گردد که باعث تخمگذاری مرغ ها در آن نقاط خواهد شد. جهت پیشگیری از تخمگذاری در نقاط تاریک و کور بایستی در آن نقاط لامپ های اضافه تعبیه شود

دانخوری – آبخوری – لانه تخمگذاری

توزیع ضعیف دان ، هم زمانی خوردن دان با پیک تولید ، صرف وقت زیاد برای تغذیه به دلیل کوچک بودن ابعاد دان ، وجود فضای کم داخوری ، رخت و پاش دان روی بستر ، وجود نقاط کور در سالن در مجاورت صفحات خنک کننده ، لانه های تخمگذاری و هاپرهای دانخوری ، و بالاخره نامناسب چیدن وسایل مرغداری از اهم دلایل تخمگذاری روی بستر می باشد

جمع آوری تخم مرغ های بستری

افزایش تعداد دفعات جمع آوری تخم مرغ های بستری در هفته های اولیه تولید (25 تا 30 هفتگی) (حداقل 8 بار در روز) در کاهش تخم مرغ های بستری موثر خواهد بود

مدیریت لانه های تخمگذاری

لانه ها را با دیدن اولین تخم مرغ و یا چند روز قبل از اولین تخمگذاری مورد انتظار به روی پرنده باز کنید و از قراردادن کف متحرک لانه ها و ریختن پوشال چوب تا نشانه گذاری خودداری کنید

باز کردن لانه ها برای مدت طولانی قبل از تخمگذاری علاقه مرغ ها را جهت رفتن به لانه های کاهش داده و در نتیجه میزان تخم مرغ بستری افزایش می یابد ، سعی کنید حس کنجکاوری پرنده را تقویت کنید

ارتقاع بستر تا چوب پرش نباید بیش از 45 سانتیمتر باشد. اگر ارتفاع بالاتر است پلکان مناسب تعبیه شود

فاصله آبخوری ها را از لانه های تخمگذاری طوری تنظیم کنید که نتواند به صورت مانع و سد فیزیکی برای رفت و آمد مرغ به لانه ها عمل کند

لانه های تخمگذاری باید در ابتدا مستقیما در کف سالن قرار گیرد به طوریکه در زیر آنها فضای خالی جهت لانه گزینی و تخمگذاری طیور موجود نباشد

هماهنگ با افزایش درصد تولید ، فاصله لانه های تخمگذاری را از بستر افزایش دهید

در 10 درصد تولید باید یک سوم لانه ها بالا برده شوند. (روی پایه ها قرار داده شوند.) در 30 درصد تولید یک دوم لانه ها بالا برده شوند

در 50 درصد تولید همه لانه ها بالا برده شوند

ناحیه زیر لانه ها را بسته نگه دارید تا تخم مرغ های بستری به حداقل برسد. تخم مرغ هایی که در روزهای اول تولید در لانه ها گذاشته می شوند را به داخل لانه های دیگر منتقل کنید. اینکار باعث تشویق طیور به تخمگذاری در تمام لانه ها می گردد

تخم مرغ های بستری را در لانه ها قرار ندهید زیرا باعث آلودگی پوشال لانه ها می گردند

به ازای هر 5/4-4 مرغ یک لانه تخمگذاری منظور نمایید لبه های پایینی لانه های تخمگذاری باید حداقل 7-5 سانتیمتر ودر بهترین حالت 5/12 سانتیمتر از کف لانه ها بالاتر باشد تا پوشال آن به راحتی توسط مرغ ها بیرون ریخته نشود