پَری‌شاهرخ یا

پری‌شاهرخ

معمولی پرنده‌ای کوچک و درخت‌زی از تیرهٔ پری‌شاهرخان است. جنس نرش دارای بال‌ها و انتهای دم سیاه و پرهای زینتی به‌رنگ زرد درخشان در قسمت سر، شکم و کناره‌های دم بوده و جنس ماده و نابالغ آن به‌رنگ سبز مایل به زرد با بال‌ها و دم پررنگ‌تر و سطح شکمی تقریباً خاکستری که تا حدی رگه‌رگه می‌باشد است   و در بین شاخ و برگ درختان تشخیص آن دشوار می‌باشد. به این پرنده،

مرغ انجیرخوار

و مرغ‌انجیر هم گفته می‌شود

پرواز پری شاهرخ سریع و موجی است. با نشیب و فرازهای طولانی که با یک اوج گرفتن خاص روی شاخه می‌نشیند. او معمولاً نزدیک به نوک درخت، خود را در بین شاخ و برگ پنهان می‌کند. بین ۳ تا۶

تخم

می‌گذارد و خوراکش حشرات و میوه‌ها هستند و در بین شاخ و برگ درختان تشخیص آن دشوار می‌باشد

پری شاهرخ

زیستگاه

پری شاهرخ درختی است و روی درختان برگ‌ریز پاییزی در درختستان‌ها، پارک‌های پردرخت، میوه‌زارهای کهن و جنگل‌ها زندگی کرده و بیشتر اوقاتش را در لایه تاج‌پوش جنگل می‌گذراند. او

لانه

‌اش را معمولاً بین دو انشعاب یک شاخه افقی به صورت آویزان می‌سازد

پراکندگی

ری شاهرخ از

پرندگان

مهاجر تابستانی در غرب آسیا و اروپاست و فصل‌های سرد را در مناطق استوایی می‌گذراند. به صورت مهاجر عبوری در همه جای ایران دیده می‌شده ولی به‌دلیل نابودی زیستگاه‌های مختص به این

پرنده

، اعم از قطع درختان کهنسال باغ‌ها و پارک‌ها، جمعیت این پرنده در ایران رو به کاهش نهاده است

آواز

صدای این پرنده شبیه زاغ است ولی آوازش نوای گوشنوازی دارد که یکبار شنیدن،باعث تمیزدهی آن می شود