بالهایش آبی تیره وباقی بدنش آبی مایل به سبز است. در بعضی مناطق تمام بدن

سبز قبا

به رنگ سبز تیره‌است. ۲ عدد جناحی دم سبز قبا رشد فوق العاده دارد وبه اندازه ۱۵ سانتیمتر از سایر پرهای دم بلندتر می‌شود. همچنین در بعضی از مناطق نیز رنگ سبز قبا، سبز مایل به آبی ورنگ پشتش شبیه به رنگ شاه‌بلوط است. سبز قبای هندی از سایر همجنسان خود کوچک‌تر می‌باشد. سبز قبای هندی در مناطق حاره زندگی می‌کند ورنگ پشتش قهوه‌ای ورنگ بال‌ها ودمش آبی روشن ورنگ سینه وزیر شکمش بنفش است. از این نوع سبز قباها در شمال هندوستان، جزایر سلیمان و استرالیا یافت می‌شود

گونه‌ها

یازده گونه در ۲ سرده

سرده:

سبزقباهای رنگین

سبزقبای وراج

سبزقبای حبشی

سبزقبای سینه‌یاسی

سبزقبای دم‌پارویی

سبزقبای کاکل‌حنایی

سبزقبای هندی

سَبزقَباها تیره‌ای از

پرندگان

بر قدیم و از خویشاوندان «زنبورخوار» و «ماهی خورک» می‌باشند. آنها اندامی محکم وظاهری شبیه به زاغ کبود دارند. طول بدنشان حداقل به ۲۲ و حداکثر به ۳۲ سانتیمتر می‌رسد. منقارشان بلند واندکی خمیده‌است ونوک منقارشان تاحدی به قلاب شباهت دارد. دم آنها بلند وبصورت‌های چهار گوش یا باد بزنی شکل است

بالهایشان بتدریج باریکتر وبه نقطه‌ای در انتها ختم می‌شود. پروبال انواع سبز قبا بطور عمده از رنگ آبی روشن، سبز وسرخ تشکیل می‌شود. در بعضی از مناطق دنیا پرند ی سبز قبا از زیباترین پرندگان شناخته شده‌اند. باوجود آنکه رنگ پشت سبز قبا قهوه‌ای است، بقیه پرها وبال او آبی رنگ وسبز رنگ می‌باشد

سبزقبا

سبزقبای بال‌ارغوانی

سبزقبای شکم‌آبی

سرده: سبزقبا های دهان‌پهن

سبزقبای دارچینی

سبزقبای گلوآبی

سبزقبای لاجوردی

کبوتر دلاری

پراکندگی

سبز قبا پرندگانی تنها هستند وآنهارا در حالیکه روی شاخه‌های لخت درختان وبربالای دیوار ساختمانها، رو سیم‌های تلگراف نشسته‌اند، یا درحال جست وخیز کردن روی زمین می‌باشند، می‌توان دید. بعضی از انواع سبز قبا مهاجر هستند وزمستانها را بطور جمعی وبصورت دستجات کوچک باهم می‌گذرانند. بعضی از سبز قباهایی که در مناطق سرد سیر زندگی می‌کنند گاهی در هنگام شدت سرما به مناطق حاره نیز مهاجرت می‌کنند. در جنوب ایران نیز گونه‌های از این پرنده یافت می‌شوند؛ که با نام کارنجک شناخته می‌شود

دیگر نام‌ها

سبز قبا گونه‌های مختلفی دارد. در جنوب ایران نیز گونه‌های از این پرنده یافت می‌شوند. در هرمزگان (روستاهای اطراف بندر عباس) آن را با نام کارنجک و در مناطقی آن را به نام خاروشک و در مناطقی کجنگ می‌شناسند. نام دیگر فارسی آن کاسکینه است