امروزه پرورش این پرنده در ایران بسیار متداول شده و افراد زیادی اقدام به تکثیر این

پرنده

نموده و جوجه های آن را به علاقه‌مندان می‌فروشند. جنس نر این پرنده آواز می‌خواند و جنس ماده فقط برای جوجه کشی و تکثیر مورد استفاده قرار می‌گیرد

خاستگاه اصلی این پرنده «جزایر قناری» می‌باشد و در اواخر قرن پانزدهم میلادی اسپانیایی‌ها قناری را به عنوان یک

پرنده زینتی

به اروپا آوردند و از آن جا به سایر قاره‌های جهان راه یافت.جزایر قناری مجمع‌الجزایری مرکب از هفت جزیره در اقیانوس اطلس، نزدیک به ساحل مراکش است که در حال حاضر یکی از هفده منطقه خودمختار اسپانیا است. پایتخت آن«لاس پالماس» است مراکش نیز بر این جزیره‌ها ادعای مالکیت دارد

نام قناری از نام این جزایر گرفته شده، چرا که این پرنده بومی این منطقه (و نیز منطقه مادیرا)است. نام منطقه از نام لاتین آن "اینسولاریا کنریا" گرفته شده که به معنی «جزیره سگان» است. این نام را رومیان به خاطر سگ‌های وحشی که در آن‌جا پراکنده بودند به این جزایر دادند

جغرافی دانان عرب به این جزایر، «جزایر خالدات» می‌گفتند و معتقد بودند که این جزایر نقطه آغاز نصف‌النهار می‌باشند. قناری در این جزایر به صورت وحشی تا ارتفاع ۱۷۰۰ متری یافت می‌شود قناری‌های وحشی در آن جا زندگی اجتماعی دارند و گاه تا صد عدد نیز با هم دیده می‌شوند

قناری پرنده‌ای کوچک، زیبا، دلپذیر و فرح بخش است که می تواند باعث آرامش و شادی پرورش دهندگان خود گردد. این پرنده به دو صورت اهلی و وحشی وجود دارد و جثه‌ای کوچک دارد و طول بدن آن بین ۱۳ تا ۲۴ سانتی متر بوده و به طور متوسط در حدود ۱۷سانتی متر می‌باشد. بزرگ ترین گونه

قناری

، نژاد فری پاریسی است که طول بدن آن به ۲۴ سانتی متر می رسد

این پرنده از خانواده سهره‌ها بوده و رنگ‌های متنوعی دارد. قناری مانند مرغ عشق و

فنچ

دانه خوار است. پای قناری دارای سه انگشت رو به جلو و یک انگشت رو به عقب می‌باشد. بنابر این برخلاف

مرغ عشق

بالا رونده نبوده و شاخه نشین محسوب می‌شود. منشأ این پرنده جزیره مادیرا، جزیره آزوریس و جزایر قناری است که این سه جزیره در اقیانوس اطلس قرار دارند و دو جزیره اول متعلق به کشور پرتغال و جزایر قناری متعلق به کشور اسپانیا می‌باشد

قناری‌ها برای زندگی در قفس بسیار مناسب هستند. آن‌ها پرندگان مقاومی بوده و قابل تربیت می‌باشند و عمری نسبتاً طولانی دارند که بین ۱۵ تا ۲۰ سال برآورد شده‌است. نام علمی قناری "سرینوس کنریوس" می‌باشد و نام انگلیسی آن"کنری" و نام فرانسوی آن "کنریز" و نام آلمانی آن "کنریچ" ونام ترکی آن"کاناریا" است و در زبان عربی به آن کنار، الکناری و هزار گویند

تاریخچه پرورش قناری

در قرن پانزدهم میلادی که این جزایر به تصرف اسپانیایی‌ها درآمد،سربازان اسپانیایی شیفته این پرنده وحشی شده و سعی کردند که تعدادی از آن‌ها را صید کرده و در قفس نگهداری کرده و در هنگام مراجعت به اسپانیا آن‌ها را به عنوان سوغات به همسران و یا بستگان خویش هدیه کنند در ابتدای امر این پرنده مختص افراد ثروتمند بود. بدین ترتیب در قرن پانزدهم اسپانیا به بزرگ ترین پرورش دهنده و صادر کننده قناری تبدیل شد و سال‌ها اسپانیایی‌ها قناری را از مجمع الجزایر قناری به اروپا صادر می‌کردند

در اسپانیا راهبان به کار تکثیر و پرورش و فروش این پرنده اقدام می‌کردند

اما آنان فقط قناری نر می‌فروختند، چون نمی‌خواستند کسی بتواند از این پرنده

جوجه کشی

کند و تجارب تکثیر آن را انحصاراً در دست خود داشتند، ولی در سال ۱۵۵۵ میلادی یک کشتی تجاری اسپانیایی که حامل تعداد زیادی از این پرنده‌های خوش الحان بود در نزدیکی سواحل ایتالیا و در مجاورت جزیره آلبا به گل نشست و ملوانان کشتی ناچار شدند پرنده‌های مزبور را آزاد کنند و چون جزایر سواحل ایتالیا از لحاظ آب و هوا با جزایر قناری چندان اختلافی نداشت، پرنده‌های مزبور در همان جا مسکن گزیده و به سرعت تکثیر و زاد و ولد کردند و تعداد آن‌ها رو به فزونی یافت و چندی نگذشت که اهالی محل متوجه این پرنده‌های خوش الحان شده و با نصب تله آن‌ها را صید کرده و به جوجه کشی از آن‌ها پرداختند و موفق شدند که آن‌ها را به کشورهای دیگر صادر نمایند و چندی نگذشت که سایر کشورهای اروپایی خصوصاً آلمان نیز به جرگه پرورش دهندگان قناری اضافه شدند و اندک اندک ملت‌های اروپایی با این پرنده خوش الحان آشنا شده و بدان علاقه‌مند شدند

به طوری که قبل از جنگ جهانی اول و دوم کشور آلمان بزرگ ترین تولید کننده قناری در جهان بوده‌است ولی پس از جنگ دوم جهانی ایالات متحده آمریکا بزرگ ترین تولید کننده این پرنده محسوب می‌گردد. بعدها رفته رفته پرورش این پرنده در کشورهای فرانسه و انگلیس متداول گردید و طبقه اشراف اروپا نیز به پرورش این پرنده اهتمام ورزیده و توجه خاصی بدان مبذول می‌کردند به صورتی که در تابلوهای نقاشی آن زمان، این پرنده در کنار صاحبان خود دیده می‌شود. در قرن نوزدهم میلادی ناپلئون به مصر حمله کرد و مصر را به تحت سلطه خود در آورد و بدین گونه مصریان نیز با پرورش و نگهداری این پرنده آشنا شده و از اولین ملت‌های مسلمان بودند که به نگهداری از آن پرداختند